Het wrede lot van de Baudelaires in A Series of Unfortunate Events werd eerder al in de vorm van een boekenreeks en film gebracht. Nu heeft Netflix er een hele serie rond gemaakt die de situatie van de drie weeskinderen prachtig vertolkt, met Neil Patrick Harris als de weerzinwekkende Count Olaf. Een serie vol donkere humor en grammaticale accuraatheid.
Eind jaren negentig bracht Brett Helquist het eerste boek uit van A Series of Unfortunate Events onder het pseudoniem Lemony Snicket. De kinderboeken gaan over het pertinente lot van de drie Baudelaire kinderen: Violet, Klaus en Sunny. Zij verloren hun ouders nadat hun huis instortte na een hevige brand.
De weeskinderen krijgen hierdoor een nieuwe voogd toegewezen welke niemand minder is dan de listige Count Olaf, een onsuccesvolle acteur die enkel uit is op het fortuin van de kinderen. Daarvoor bedenkt hij talloze kwaadaardige plannetjes om de kinderen, die overwegend snugger zijn, te slim af te zijn.
Een verfilming van afschuwelijke perfectie
De boekenreeks zag jaren geleden een verfilming met Jim Carrey in de hoofdrol. De film sloeg echter niet echt aan bij groot publiek, maar nu heeft Netflix het stuur overgenomen en er een serie van gemaakt. Daarvoor werden kosten noch moeite gespaard, want van dialoog tot decor levert de videostreamingdienst een ‘afschuwelijke’ perfectie zoals Snicket het zou omschrijven. Het zit hem dan ook in de kleine details die de film nooit kon waarmaken.
Met Barry Sonnenfeld, Mark Palansky en Bo Welch op de regiestoel hebben ze werkelijk een prachtige wereld kunnen creëren die vol zit met snuggere one-liners en de prachtigste sets die ik in tijden gezien heb. In plaats van overmatig gebruik te maken van CGI, kozen de mannen achter deze Netflix Original voor handgemaakte sets. Zelfs de indrukwekkende tuin van Doctor Montgomery Montgomery werd met de hand gesnoeid.
Daarbovenop laat John Newton Howard je effectief slecht voelen dankzij de meeslepende muziek die hij componeerde voor de show. Een eerder verwarrend minpuntje is echter de tijdsperiode waarin het verhaal zich afspeelt. Het jaren ‘60 jasje moet hier en daar bijvoorbeeld plaatsmaken voor moderne technologie als smartphones. Uiteindelijk kan je deze kleine dingen gewoon negeren, maar het breekt het portret dat je voorgeschoteld krijgt.
Neil Patrick Harris steelt de show
Natuurlijk zijn het niet enkel de sets en muziek die de serie verschrikkelijk goed maakt. A Series of Unfortunate Events heeft Neil Patrick Harris in de rol van Count Olaf, de vreselijke voogd die enkel achter het fortuin van de Baudelaires is. Zijn vertolking van de slechterik is zelfs beter dan toen Jim Carrey dezelfde rol speelde.
Dat komt natuurlijk niet alleen door de bergen make-up die Harris moest ondergaan voor het filmen, maar eerder de acteerprestaties die daaronder schuilen. De acteur brengt het theatrale gedrag van Olaf helemaal tot leven. Dat levert dan natuurlijk komische gevolgen op, maar de gruwelijke kant van het personage wordt evenzeer ‘levensecht’ wanneer je naar de Original kijkt.
Verder zien we Malina Weissman (Supergirl) de rol van de handige Violet Baudelaire vertolken met evenveel charme als haar collega’s. Louis Hynes blijkt echter nog zeer nieuw in de acteerwereld en maakt zijn grote debuut als Klaus Baudelaire in de reeks. Beiden portretteren de personages geweldig, maar Hynes is degene die hier en daar minder overtuigend uit de hoek komt. Die fout wordt hem echter vergeven wanneer je naar het totaalplaatje kijkt.
En toch…
Netflix heeft echt zijn best gedaan met A Series of Unfortunate Events, want uiteindelijk kan je beter iets anders doen met je tijd. Zoals de reeks wel vaker meldt: er is geen goed einde en je zal na een aflevering huilend in bed stappen.Tenzij je kickt op de miserie van drie jonge kinderen kan je best naar iets anders kijken, want een feel-good serie is het zeker en vast niet.
De nieuwe Original kan dan misschien depressie opwekken, maar het blijft een fantastische reeks. De combinatie van donkere humor, ‘kinderverhalen’, snuggere opmerkingen en een plot dat prachtig werd uitgewerkt zorgt voor een spetterende productie. De personages slepen je mee, evenals alles daarrond. Hier en daar zijn er een aantal negatieve puntjes, maar tot nog toe is dit een van de beste Netflix Originals die ik tot nu toe heb gezien. Laat dat tweede seizoen dus maar komen, want de boeken trekken het niet meer.
